Thousands of Iran-backed fighters converge on Aleppo amid deadly Syria airstrikes 

Fox News- September 26, 2016 - As deadly airstrikes pounded Aleppo, Syria over the weekend, a major foreign ground force was also converging on the region. As many as 3,000 Iranian-backed fighters have arrived in Aleppo supporting the Syrian regime in its fight to crush the rebellion, two U.S. officials confirm to Fox News.

There are an estimated 250,000 Syrian civilians trapped in Aleppo facing an onslaught of Russian and Syrian bombs, according to reports. The Iranian-backed Shiite militias include fighters from neighboring Iraq as well as Afghanistan, officials say. Many of those fighters had already been in Syria but recently descended on Aleppo.

The Pentagon is not currently conducting any operations in Aleppo city, Capt. Jeff Davis toldreporters Monday. To date, U.S. policy has been to avoid getting entangled in Syria’s civil war, instead focusing on airstrikes against Islamic State targets largely in central and eastern Syria.

One year ago this week, Russia launched airstrikes in Syria in defense of President Bashar al-Assad. Russia took over a Syrian airport along the Mediterranean coast and deployed dozens of fighter jets and attack aircraft including helicopter gunships. President Obama said Russia and Iran's military actions in Syria in support of Assad would lead to a "quagmire."

Rescue workers said the weekend airstrikes were the worst Aleppo had seen in five years. More than 200 civilians have been killed in the past week, according to opposition activists.

Syrian Foreign Minister Walid al-Moallem said in a TV interview broadcast Monday that an internationally-brokered cease-fire was still viable. Al-Moallem, in the interview on Mayadeen TV from New York, also said Assad's administration was prepared to take part in a unity government, incorporating elements from the opposition, an offer that has been rejected in the past by his opponents.

The United Nations Security Council convened an emergency meeting Sunday but failed to take any action because of deep divisions between Russia and the Western powers. "What Russia is sponsoring and doing is not counter-terrorism, it's barbarism," said U.S. Ambassador Samantha Power. "It's apocalyptic what is being done in eastern Aleppo."

Britain's ambassador to the U.N., Matthew Rycroft, accused Russia of partnering with Syria to carry out war crimes, Sky News reported.

Al-Moallem accused the U.S., Britain, and France of convening the Security Council meeting in order to support "terrorists" inside Syria. But he said ongoing communications between U.S. Secretary of State John Kerry and Russian Foreign Minister Sergey Lavrov meant a truce agreement brokered two weeks ago is "not dead."
Syria's military declared the cease-fire ended one week ago. The spokesman for Russian President Vladimir Putin said the cease-fire in Syria was ineffective, but that Moscow was not losing hope for a political solution to the country's crisis.
However, Dmitry Peskov told reporters Monday that the Kremlin is concerned that "terrorists are using the cease-fire regime to regroup, to replenish their arsenals and for obvious preparations to carry out attacks."
Peskov also took issue with harsh criticism by the United States and Great Britain over Russia's actions in Syria. He said Russia considers the tone of the criticism unacceptable and "such rhetoric is capable of causing serious harm to the resolution process" in Syria.
Al-Moallem's comments came as a second group of rebel gunmen and their families began evacuating from an opposition neighborhood in central Syria this month.
Some 120 gunmen and their families are expected to leave the al-Waer neighborhood in the central city of Homs as part of an agreement to restore the government's authority over the neighborhood, Homs Governor Talal Barazi said.
The developments further signal Assad's determination to settle the country's 5-1/2 year long war on his own terms, securing surrenders through sieges and staying in power at least through an interim period to steer the country out of crisis.
Pro-government forces have kept the al-Waer neighborhood under a steadily tightening siege since November 2013, prohibiting food and medical supplies from reaching the remaining 75,000 residents, down from 300,000 before the start of the war in 2011.
In exchange for the evacuations, the government is permitting aid convoys to supply the neighborhood with badly needed food and medical supplies. A Syrian Arab Red Crescent convoy of 36 trucks delivered assistance for 4,000 families in the district Saturday.
U.N. humanitarian officials have condemned the sieges against civilians as "medieval" and in contravention to international law.
In New York, al-Moallem reaffirmed his government's proposed roadmap to end Syria's war, saying Damascus would support a referendum on a new constitution followed by parliamentary elections and the formation of a unity government.
http://www.foxnews.com/world/2016/09/26/thousands-iran-backed-fighters-converge-on-aleppo-amid-deadly-syria-airstrikes.html

Christians in Iran to be Flogged for Celebrating Eucharist 

 INU - In an article by Katie Mansfield in The Express on September 24, she writes about three Christians who face flogging for drinking sacramental wine while celebrating Mass, in what appears to be a continued crack down on non-Islamic religions.

Shockingly, Tehran officials arrested Yasser Mossayebzadeh, Saheb Fadaie and Mohammad Reza Omidi, along with Pastor Youcef Nadarkhani and his wife, and charged them with “acting against national security” for taking part in a “Christian ritual”. The pastor and his wife have since been released, but the three converts remain behind bars. They are due to appear in court next week, and if found guilty, face punishment by flogging.  

Sacramental wine is used when receiving Holy Communion, along with small wafers, known as Sacramental Bread. As such, it is used by billions of Christians worldwide in celebration of the Eucharist. However, drinking alcohol in Iran is forbidden under the country's strict Sharia law. 

Elaheh Azimfar, of the National Council of Resistance of Iran (NCRI), says that the Christians may be flogged at a police station if found guilty of any crime.  A three foot long whip is usually used to punish offenders, who are likely to be sentenced to anywhere from 10 lashes to 100 lashes across the back. 

Humanitarian Groups have spoken out against the use of the corporal punishment,  saying that the penalty amounts to torture.  Last year, Amnesty International said that courts in Iran "continued to impose, and the authorities continued to carry out, punishments that violate the prohibition of torture and other cruel, inhuman or degrading punishment.  These were sometimes carried out in public and included flogging, blinding and amputations.” 

Also punishable by flogging in Iran is adultery, kissing in public, homosexual acts, and blasphemy.  

Elaheh Azimfar, of the NCRI, condemned the punishment, saying, “Iran's regime continues to hand down brutal punishments such as flogging under the banner of Islam; whereas in reality this is a medieval punishment that has nothing to do with Islam.” Ms. Azimfar added, “Only a few months ago the UN High Commissioner for Human Rights and the German Foreign Ministry condemned the regime for flogging a group of students that had attended a graduation party. However the regime's officials continue to carry out this brutal practice,” and she continued,  “This brutal punishment will have no place in the free Iran of tomorrow. These are not laws or justice; they are sheer brutalities.” 

The regime has recently clamped down on underground churches, and the arrests and potential conviction of Christians increases, but they are not alone. Since President Hassan Rouhani came to power in 2013 the number of people jailed for their religious beliefs has increased, such as the  500 people who were arrested, 480 of whom were tried and convicted within 24 hours, for publicly breaking their fast during Ramadan. The Deputy Prosecutor General in Shiraz announced that most received flogging sentences, administered by the Office for Implementation of Sentences. 

The advocacy charity, Open Doors, said, “While those considered ethnic Christians, such as Armenians or Assyrians, are allowed to practise their faith amongst themselves, ethnic Persians are defined as Muslim, and any Christian activity in Farsi is illegal.”  

“Underground churches are increasingly monitored, which makes some afraid to attend, and at least 108 Christians were arrested in the last year. Interrogation methods in prison can be harsh and sexually abusive.”

Iran: Justice for Victims of 1988 Massacre Committee formed 

The committee of Justice for victims of 1988 massacre announced its formation on Wednesday, September 21, 2016, in Geneva.

The committee, comprised of a number of human rights experts and renowned personalities, urged the UN Human Rights Council to investigate the extensive executions of political prisoners in Iran in summer 1988 in light of the recent documents revealed.
Rama Yade, former Human Rights Minister of France, and Ingrid Betancourt, former senator and presidential candidate from Columbia, are among the members of the London-based Committee. The Justice for Victims of 1988 Massacre Committee urged the UN to form an investigative committee in this regard.
Ms. Ingrid Betancourt told a press conference in Geneva, "Such a step is very important to defend human rights… Those who ordered these killings, are today among prominent officials of the Iranian regime. Considering that these criminals have very important responsibilities in Iran, this shows how problematic the present Iranian government is."
The Justice for Victims of 1988 Massacre Committee also held a meeting in Paris, in August and called for investigation into the massacre. In that meeting, Ms. Rama Yade talked about the significance of attending to the case of the 1988 massacre. She said, "This has been a concealed catastrophe. It has been concealed from us, from history, and therefore it is very important that today, we can pay tribute to the 30,000 men and women who were executed in Iranian prisons, the men and women who were buried in unmarked graves with disrespect."
Ms. Yade described the 1988 massacre as a "double disaster" because "there has been no judicial investigation in this regard. This disaster is actually a manifestation of tremendous injustices done: young men and women, sometimes very young, students, athletes, and various examples of Iranian society were victimized. In fact, a generation was victimized. This is also an injustice to the families, because without an officially identified tomb, the families of the deceased have to carry around the memory of their loved ones who were victims of such injustices from one place to the other."

Iran: Oppressive clothing regulations for female and male students 

According to “Daneshju” state news agency on September 18, one of the forms the admitted students at Beheshti University are obliged to fill out an follow, is the Student Disciplinary Pledge. Failure to comply with these criteria will be considered a disciplinary violation and dealt with according to the university’s disciplinary regulations.
Parts of students’ code of conduct
Compliance with the regulations concerning Islamic clothing, avoiding to gather or stand within the university campus, avoiding any attempt in order to join or cooperate with pagan groups or emerging religions (like Satanism,…) are parts of this code of conduct for female and male students in Beheshti University.
Clothing regulations of female students
Parts of the clothing regulations for female students in the University are as follows:
Clothing should be simple and away from outrageous fashions and different from the clothes worn in other places, like parties, ceremonies or recreational places.
Clothing colors should not be too loud so as to draw attention. Shoes should be simple. High heels (over 5 centimeters), long boots (knee-high boots) and shoes which are worn in parties and special ceremonies are not allowed.
Wearing socks in the university campus is necessary. Jewelry and ornaments worn in the campus should be of acceptable ones (like wedding rings, watches, …).
Wearing strong fragrances is not allowed. Length of nails should be appropriate , wearing nail polish, nail extensions and jewelry is not allowed.
Wearing hats instead of wimples is forbidden. Wearing tight, short or ripped pants and open-front, no-button mantles is forbidden.
Clothing regulations of male students
Parts of clothing regulations for male students in the University are as follows:
Using ties or bowties of any kind is forbidden. Wearing tight, thin or ripped pants is forbidden. Too short clothes like sleeveless shirts or A-Shirts are forbidden. Wearing ornaments like necklaces, chains, wrist bands or bracelets is forbidden.
Wearing hair colors or outrageous hairstyles (curling, braiding, picking eyebrows), and having long hair is forbidden.

No longer provide ransom to terrorists, specifically, the Iranian Regime 

London, 26 Sep - A member of  the United States House of Representatives has written an op-ed for Yellow Hammer, pleading for the US to no longer provide ransom to terrorists, specifically, the Iranian Regime.

Bradley Byrne, who represents Alabama’s 1st Congressional District, quoted a speech by Obama in June 2015 which reinforced the US’s commitment to not making concessions to terrorists. 

However, in January 2016, the US paid $400 million to Iran in order to have release American hostages. It was revealed that, in total, the US paid Iran $1.7 billion, dressed up as an arms sale. Iranian officials have, in fact, claimed that it was a hostage negotiation payment.
Byrne said: “By giving money to Iran, the United States is supporting the world’s leading state sponsor of terrorism. Iran has a clear track record of supporting terrorist groups like Hezbollah and Hamas. Iran is clearly no friend of the United States or our allies.”
He also raises a concern about providing the payment in cash- which is harder to track once out of American hands- given Iran’s support of terrorism and history of money laundering.
Byrne said: “Given all of these concerns, I am pleased to report that last week the House of Representatives passed a bill with bipartisan support that would prohibit any future ransom payments to Iran... [by providing Congress with] an opportunity to review any future payments.”
He said: “Ultimately, we need to stop empowering Iran and instead start weakening them. By putting our foot down, the American people and our allies in the Middle East will be safer and stronger.”

Iran: Three million two hundred thousand children being hindered from education 

NCRI - ISNA news agency has on Saturday September 24 quoted from “Shahindokht Molaverdi”, regime’s vice president, that three million two hundred thousand children are being hindered from education among which girls are the main group.
Regarding the hindered from education, she said: “According to the results of the Parliament’s Research Center, at the moment there are three million two hundred thousand children In Iran who are being hindered from education.”
According to a statistics published in 2015, many of the children hindered from education are from deprived provinces in the country while girls have the majority in the statistics. Last September at the beginning of the 2015 school year, about one million four hundred thirty thousand students didn’t go to school.
“Ali Asghar Fani” Minister of Education, had once said that nationwide, 51 percent of the students are boys and 49 percent of them are girls and that following the Islamic Revolution in 1979, the gap between boys and girls has decreased. But according to “Atlas of  the Status of Women in the Country”, the illiteracy situation among Iranian women and girls is worrying and it is critical in 40 cities.
Cities in Southern Iran are on top on the Girls Illiteracy Table. Sistan and Baluchestan is the first province in this regard, with 11 cities on the list, followed by Khuzestan with three cities. West Azerbaijan is third and East Azerbaijan is fourth on the table.
In Khuzestan province there are 90,000 hindered-from-education children, being dropped out of school before 18.
Among the reasons which hinder children from going to schools are such factors as family poverty (thereby not affording the educational costs), participation of children in the household income ( working children), cultural issues, seasonal immigrations and lack of birth certificate, all of which are more easily accepted when it comes to girls.

UN Welcomes Hassan Rouhani Amidst Protests Against Massacre of 30,000 

London, 23 Sep - On Thursday, the UN welcomed Iranian President Hassan Rouhani to speak before the General Assembly. In her September 23 article for the Toronto Sun, Candice Malcolm quotes former Prime Minister Stephen Harper, as she writes that, the UN is a platform where “democratic leaders sit side by side with despots and dictators.”

Iran’s President Rouhani presents himself to democratic leaders not as a despot, but as a “moderate”, persuading the United States, and other countries to make the Nuclear Deal with him in 2015. Billions of dollars flooded into Iran, who used it to bankroll the Assad regime in Syria.
Instead of concessions on human rights abuses and cessation of military aggression by Iran in the region, Iran continues to perpetuate war, persecution, and a flagrant disregard for basic human rights.
Malcolm writes, “Like every other corrupt tyrant at the United Nations, Rouhani received the royal treatment. He was given a platform to lie and misrepresent his own government.”
Meanwhile, just a few blocks away, Iranian human rights activists hosted a gathering to condemn Rouhani in a large protest, revealing the dark side of the Iranian regime. They demanded justice for those killed by the Iranian regime during the summer of 1988.
Some 30,000 political prisoners were executed during just a few months, that summer. Political prisoners were rounded up, who tended to be people whose sympathies didn’t lie with the regime, and systematically mass murdered.
Malcolm attended the protest, and spoke with Geoffrey Robertson, a human rights lawyer and former appeal judge at the UN Special Court for Sierra Leone. Robertson said that “killing prisoners of war is the worst kind of war crime,” noting that Iran’s massacre was the worst since WWII. He added, “There has been no reprisal, no retribution, unlike the other, similar, atrocities. The people who ordered it, most of them, are still in high command in Iran.”
Actually, Rouhani himself was a senior official in the government that oversaw the massacre.
Former Senator Joe Lieberman spoke at the protest, calling the Iranian regime a “brutal dictatorship.” Lieberman told Malcolm in an interview, that the international community should treat Iran the same way that we treat North Korea. He said that “there is more blood on the hands of the regime in Tehran,” and added, “Rouhani should not be treated as if he was a respectable world leader. He should be treated like Kim Jung Un would be treated if he came here.”
However, Rouhani was welcomed by the international community.
Malcolm notes that, “Canada’s Global Affairs Minister Stephen Dion noted on Twitter that he met with the regime to discuss the status of their relationship and consular cases. Dion failed to note any discussion on human rights, terrorism or justice for those killed in the 1988 massacre.”
The United Nations was founded after the Second World War to promote international co-operation, and to ensure that another such conflict, particularly horrors like the six million Jews being exterminated at the hands of the Nazis, would never happen again. The UN was established to identify, condemn and stop crimes committed against humanity.
“This week, instead of identifying and condemning Iran for its wicked crimes, the United Nations looked the other way and gave a seat of honour to the world’s most despicable leader,” Malcolm concludes.

“Iran Air transport of weapons, troops, and cash to terrorists and rogue regimes," are major concern of US lawmakers

Senior Republican U.S. lawmakers made insisted on Friday they will continue to push against Boeing and Airbus jetliner sales to the Iranian regime, despite the U.S. Treasury Department allowing for the exports, Reuters reported.
Republican Representatives Pete Roskam and Jeb Hensarling wrote to Treasury's Office of Foreign Assets Control, which oversees sanctions, demanding more answers about any security implications of the delivery of aircraft to Iran.
'There is little evidence indicating that Iran Air has indeed stopped transporting weapons, troops, and cash to terrorist groups and rogue regimes,' the congressmen wrote in a letter, dated Thursday, seen by Reuters.
Both congressmen hold influential financial positions in the House of Representatives. Hensarling is chairman of the House Financial Services Committee. Roskam is chairman of the tax-writing Ways & Means Committee's Oversight subcommittee.
Airbus and Boeing said on Wednesday they had received the Treasury's approval to begin exporting over 200 jets to Iran, under a deal struck in January.
Some members of Congress have raised concerns that killing the deal could cost jobs at Boeing plants, but opponents of the deal argue that security concerns are more important.
The letter to Adam Szubin, acting under secretary for Terrorism and Financial Intelligence, asked for answers to several detailed questions on issues including Iran Air's leadership, the Treasury's ability to control transfers of aircraft or parts once they are in Iran's hands and the nuclear pact.
Foreign banks have been reluctant to finance the aircraft deals, fearing they could fall foul of remaining sanctions prohibiting the use of the U.S. financial system for Iranian business.
With U.S. Republican presidential candidate Donald Trump strongly critical of the rapprochement, some banks fear they could be left with no insurance if sanctions against the Iranian regime 'snap back.'
Republican members of Congress unanimously opposed the nuclear agreement last year, seen as one of Democratic President Barack Obama's foreign policy achievements.

 

 

هادی مظفری:‌ هم شرقی هم غربی حکومت آخوندی 

حکومت آخوندها از همان ابتدای امر برای فریب توده ها بنا را بر شعارهای توخالی و حرفهای بی پایه و اساس گذاشت. قرار بود همۀ مستعضفان را صاحب خانه کنند. قرار بود آب و برق و اتوبوس یکجا مجانی و رایگان در اختیار مردم قرار بگیرد. گفتند که پول نفت را در راه آسایش و رفاه مردم هزینه خواهند کرد و از همۀ اینها مهمتر قرار بود فراتر از مادیات، معنویت انسانها در جامعه را نیز ارتقاء دهند و به قول خودشان انسانها را به کمال برسانند. غافل از اینکه به قول شاعر: ذات نایافته از هستی بخش ... کِی تواند که شود هستی بخش؟!.

با شعار «راه قدس از کربلا می گذرد» دسته دسته جوانان و نوجوانان سرزمین ما را بر روی میدانهای مین فرستادند. شعار پوچ «جنگ جنگ تا پیروزی» به شکستی مفتضحانه برای سردمداران حکومت و بالا کشیدن جام زهر برای خمینی جنگ طلب تبدیل گردید.
یکی دیگر از شعارهای دهان پر کن حضرات شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» بود. حساب «جمهوریت» و حکومت آخوندی که روشن و واضح است. جن و بسم الله. «اسلامی» بودنش هم که فقط حربه ای بوده در دست آخوندها برای سرکوب بیشتر. به نام خدا اعدام می کنند و به نام معصومین در زندانها شکنجه و تجاوز. حلال و حرام و حق و باطل را هم با سوء استفاده از ابزار دین مخدوش می کنند و در جهت منافع خویش به هر سمت و سویی که می خواهند، می چرخانند.
می ماند «نه شرقی، نه غربی» که در مورد این رژیم نه تنها صدق نمی کند بلکه بسیار هم مضحک به نظر می رسد. ناگفته پیداست که اگر حمایتهای شرقی و غربی در طول بیش از سه دهه از این حکومت در راستای مماشات و زد و بندهای پشت پرده و ماجراهایی شبیه به «ایران گیت» و بمبارانهای قرارگاه های ارتش آزادیبخش و ... وجود خارجی نداشت، امروز اثری از این رژیم جنایتکار و فاشیستی - تروریستی بعنوان یک دولت حاکم، برجا نمانده نبود.
اینروزها ولی فقیه در راس باندی قرار دارد که برای حفظ سلطۀ اهریمنی حکومت خود بر مردم، آویزانِ پوتین روسها شده است. با رهبر آنها شخصا ملاقات می کند. آبهای خزر را برای شلیک موشک به سوی مردم بی پناه سوریه در اختیارشان قرار می دهد و علاوه بر آن پایگاه هوایی «نوژه» همدان را نیز دو دستی تقدیمشان می کند تا روسها را وارد سرّی ترین و حیاتی ترین مراکز نظامی ایران کرده باشد. هزینه جنگ در سوریه را می پردازد و زمانی که به مشکل بر می خورد روسها را نیز شریک می نماید و نیروهای زمینی در اختیارشان قرار میدهد. وام میلیاردی از آنها دریافت می کند و ملت ایران هم همچنان نامحرم که این وام به چه عنوان و تحت کدام شرایط دریافت گردیده است؟!.
در آن سو باند رفسنجانی – روحانی به غرب و در راس آنها امریکا دخیل بسته اند. اینها معتقدند که بدون کمک غرب، نمی شود قدم از قدم برداشت. بارها هم از پشت تریبونهای مختلف این موضوع را به زبانها و بیانهای مختلف اعلام کرده اند.
 روزنامه الحیات چاپ لندن می نویسد: «روحانی با بی توجهی به مخالفت هایی که سپاه پاسداران و اصولگرایان درباره رابطه با امریکا اخیرا اظهار داشتند، از تریبون سازمان ملل از همه شرکت های امریکایی خواست تا وارد بازار ایران شوند». واضح تر از این دیگر نمی شود برای نجات حکومت رو به اضمحلال دعای توسل به آمریکائیها را خواند. آنهم از تریبون مهمی مثل تریبون سازمان ملل متحد.
رهبر حکومت می گوید: «باز کردن راه مذاکره با امریکا مانع پیشرفت کشور است». جناح رفسنجانی هم اعلام می کند: «آمریکا ستیزی بزرگترین مانع پیشرفت در ایران است... آمریکا ستیزی به هیچ روی جزء اهداف انقلاب نبود و بعدا به آن تحمیل شد».
این است سرنوشت شوم و رقت بار حکومتی که با شعار «نه شرقی، نه غربی» دَم از استقلال و عدم وابستگی به قدرتهای جهانی می زد. امروز رهبر همین حکومت آویزانِ روسهایی شده است که به شهادت تاریخ بارها و بارها منافع ملت ایران را به یغما برده اند و در آن سو رئیس تشخیص مصلحت و رئیس جمهور همین نظام، امریکایی را حلوا حلوا می کنند که زمانی از حلقوم مزدورانشان در خیابانها مرگش را آرزو می کردند و شعار نابودی اش را سر می دادند و با اعمال تروریستی شهروندانش را در سراسر جهان مورد حمله قرار می دادند و این یعنی اوج استیصال و درماندگی یک حکومت رو به زوال.
 واقعیت چیست؟!
واقعیت این است که نه آویختن به دامان شرق و نه سینه چاک دادن برای غرب هیچ دردی از این رژیم درمانده و از همه جا رانده، دوا نخواهد کرد. آنها در پیشگاه مردم و تاریخ ایران به جرم خیانت در امانت، قتل عام و کشتار بیگناهان و شکنجه و تجاوز و فساد و دزدی ها و اختلاسهای نجومی محکوم به سرنگونی اند. این حکم دیر یا زود اجراء خواهد شد. هیچ شرق و غرب و هیچ جنوب و شمالی، قادر به حفظ این حکومت ارتجاعی – تروریستی نخواهد بود. تنها چشم انداز موجود فرو ریختن کاخهای ظلم و ستم و برانداختن حکومتی است که به پایان عمر ننگین خویش، نزدیک و نزدیکتر می شود. عزم ملت ایران و مقاومت خستگی ناپذیرشان فراتر از هر قدرت و ابرقدرتی این مهم را به انجام خواهد رساند.

  عارف شیرازی: اذعان زبونانه دژخیم سفاک به پایداری حماسی زنان مجاهد 

پرداختن به وجوه مختلف قتل عام جنایتکارانه سال ۶۷ در یکی دو مقاله امکان پذیر نیست. نگارنده در ۲ یادداشت قبلی به فتوای جلاد خون آشام، فایل صوتی آقای منتظری و محتوای آن، آمرین و عاملین نسل کشی و ترفندهای رذیلانه برای شستشوی دست و چهره جلادان پرداخت. همچنین با استناد به سخنان منتظری نشان داد که این نسل کشی از سالها قبل برنامه ریزی شده و مقدمات آن فراهم گردیده بود و تنها منتظر فرصت مناسبی بودند که هزینه کمتری برای آن بپردازند.

این نسل کشی سفاکانه دو طرف داشت، ارتجاع هار و افسار گسیخته که جز به تسلیم وا داشتن و به همدستی با خود کشاندن زندانی اسیر و یا نابود کردن مجاهدین نمی اندیشید و از طرفی پایداری شکوهمند نسل به خون تطهیر شده مجاهد خلق که داغ ننگ تسلیم را بر دل دژخیم نشاند؛ اما در این میان مقاومت حماسی زنان مجاهد خلق برجستگی ویژه داشت همان زنانی که در فرهنگ منحط آخوندی ضعیفه، جنس درجه ۲، کالای جنسی و لایق کار در خانه و آشپزخانه محسوب میشدند. همان زنان مجاهدی که از فردای انقلاب ۵۷ گام به گام و در پرتو رهنمودهای ‘‘معلم‘‘ بزرگ این نسل (برادر مسعود) با شرکت فعال در پراتیک اجتماعی ‘‘در مسیر رهائی‘‘ خود گام گذاشتند و دوش به دوش برادران خود در کلیه سنگرها از مدرسه و دانشگاه و کارخانه تا محلات و کوچه و خیابان تا تظاهرات بزرگ و کوچک و تا مقاومت بی باکانه در مقابل حملات چماقداری و فالانژی و تا شرکت در مقاومت انقلابی و مسلحانه و تا پایداری فوق تصور در مقابل شکنجه های قرون وسطائی رژیم و از جمله رذیلانه ترین انواع آن، لیاقت و شایستگی خود را بخوبی نشان دادند همان زنان قهرمانی که بدلیل سرکوب مضاعف اعمال شده بر آنان در رژیم آخوندی دارای آنچنان دینامیزم و پتانسیل عظیم انفجاری بودند که میتوانستند بعنوان نیروی اصلی برای هرگونه تغییر و تحولی در ایران آخوند زده بحساب آیند از اینرو در سالهای بعد خانم رجوی مکرراً بر این حقیقت محض تأکید نمود که ‘‘زنان نیروی تغییر‘‘ می باشند.
همان زنان قهرمانی که با وجود سهم کمتر داشتن در شریعت ضد اسلامی آخوندهای مرتجع، تنها در زندانهای رژیم سهم بیشتری از دار و درفش و شلاق و شکنجه را باید تحمل می کردند و مضافاً بر شکنجه های رایجی که نسبت به برادرانشان اعمال میشد آنان بایستی هتک حرمتها و انواع و اقسام شکنجه های رذیلانه را نیز متحمل میشدند چیزیکه در مورد مردان مجاهد به نسبت آنها بسیار کمتر بود.
همان زنان قهرمانی که طی این سالها تمامی عرصه های نبرد انقلابی با رژیم زن ستیز آخوندی -از جمله شرکت در عملیات رزمی ارتش آزادیبخش- را با رشادتی فوق تصور در نوردیده و شایستگی خود برای قرار گرفتن در رهبری مقاومت خونبار مردم ایران را بدست آوردند.
سخن از زنان مجاهدی است که در نبرد مرگ و زندگی با دژخیمان ولایت سفیانی آنچنان حماسه های درخشانی آفریدند که جلادان هار و افسارگسیخته رژیم را درمانده و مستأصل نموده و بستوه آوردند.
نیری قاضی ضد شرع که همراه با هیأت مرگ (تهران و کرج)‌ به نزد منتظری رفته بودند ضمن تلاش برای جلب موافقت منتظری نسبت به اعدام ۲۰۰ نفر دیگر در اوین -که با جواب منفی او حتی نسبت به یک نفر دیگر مواجه میشود- ناچار به یک اعتراف میشود. اعترافی زبونانه که نشان از پایداری حماسی زنان مجاهد خلق و به زانو در آوردن دژخیم و به شکست کشاندن توطئه های او می باشد. وی در این فایل صوتی می گوید:
در مورد دخترها (زنان مجاهد) باز خدا شاهد است که تا آنجا که میتوانستیم چانه زدیم این برادر شاهد من است که واقعاً اعصابم قوی هست. من پریروز که فقط دختران را می دیدم دیگر اصلاً داغان شده بودم یعنی به التماس افتادیم که این فقط دو خط را بنویسید و ما بگوئیم برگرده زندان‘‘.
این اقرار زبونانه مبین شکست دژخیمان در مقابل پایداری زنان مجاهدی است که از اعمال هیچ گونه رذالتی در حق آنها خودداری نکردند. زنان مجاهدی که با دفاع از هویت سازمانی خود -مجاهدین- و با نام مسعود بر راه او پای فشرده و در برابر هیأت مرگ بر ‘‘هیبت مرگ‘‘ پوزخند زدند و داغ تسلیم را بر دل دژخیم نهادند.
زنان مجاهدی که با مقاومت سترگ خود در مقابل دژخیمان اعصاب آنها را ‘‘داغان‘‘ کرده و به ‘‘التماس‘‘ وا داشتند برای روشن تر شدن ابعاد مقاومت حماسی این زنان و نیز گوشه ای از جنایات سبعانه رژیم در حق آنان به فرازهائی از کتاب خاطرات منتظری و جملاتی از نامه های وی به سفاک خون آشام توجه کنید.
۱- وی در صفحه ۲۸۶ خاطراتش از قول آخوند سید جعفر کریمی یکی از نمایندگان سفاک جماران برای تحقیق در امور زندانها (موقعی که آوازه جنایات رژیم همه جا را پر کرده و با اصرار منتظری هیئتی را مأمور تحقیق در این باره نمود) می نویسد که او به نزد من آمد و گفت: ‘‘ما رفته ایم در زندان حصارک (قزل حصار)… دیدیم جلوی یک اطاق یک گلیم یا پتوی سیاه زده اند و داخل آن بقدری تاریک است که روز و شب تشخیص داده نمی شود و حدود ۱۰ نفر را در آن زندانی کرده اند‘‘. سپس گفت: ‘‘رفتیم به یک دختر برخورد کردیم که نجاست خودش را میخورد از بس اذیتش (شکنجه اش) کرده بودند دیوانه شده بود و باز او را در زندان نگه داشته بودند. اینست عملکرد دژخیمان رژیم با زنان مجاهد و مبارز.
۲- وی در صفحه ۲۸۴ خاطراتش داستان دختر ۱۳ ساله یکی از آشنایانش از اهالی نجف آباد را نقل می کند که به او حکم اعدام داده بودند وی می نویسد: به آن دختر ۱۳ ساله در زندان گفته اند: ‘‘مگر امام را قبول نداری که این حرف را میزنی‘‘ او هم روی همان غرور جوانی گفته بود ‘‘نه من امام را هم قبول ندارم سپس می افزاید من قصد داشتم برای پیشگیری از اعدام اقدامی انجام دهم ولی فردای همان روز آمدند و گفتند آن دو نفر (آن دختر و یک آشنای دیگر) را دیشب اعدام کرده اند این نمونه از رأفت ضد اسلامی آخوندها مربوط به مدتها قبل از قتل عام بوده اما در دوران نسل کشی تنها کافی بود که در پاسخ به سئوال اتهام؟ بگوئی هواداری از مجاهدین تا مستقیماً به مسلخ برده شده و به تیرک اعدام بسته شوی.
۳- وی در نامه بالا بلندی به تاریخ ۱۷ مهر ۱۳۶۵ در پاسخ به نامه ۱۲ مهر ۱۳۶۵ سفاک خون آشام، پیوست شماره ۱۴۳ به گوشه ای از جنایات رژیم در زندانها بویژه در حق زنان مجاهد اعتراف می کند، قابل توجه اینکه این نامه حدود ۲ سال قبل از قتل عام و توسط ‘‘امید امام و امت‘‘، ‘‘فقیه عالیقدر‘‘، جانشین وقت خمینی سفاک و دومین نفر در رژیم ضد بشری آخوندی نوشته شده است در بخشی از این نامه در صفحه ۵۱۱ کتاب خاطرات، منتظری خطاب به خمینی می نویسد: آیا می دانید در زندانهای جمهوری اسلامی به نام اسلام جنایاتی شده که هرگز نظیر آن در رژیم منحوس شاه نشده است؟
آیا می دانید عده زیادی زیر شکنجه بازجوها مردند؟ آیا می دانید در زندان مشهد در اثر نبودن پزشک و نرسیدن به زندانیهای دختر جوان (بعد از اعمال شکنجه های رذیلانه) بعداً ناچار شدند حدود بیست و پنج دختر را با اخراج تخمدان و یا رحم ناقص کنند؟ آیا می دانید در زندان شیراز دختر روزه داری را با جرمی مختصر بلافاصله پس از افطار اعدام کردند؟ آیا می دانید در بعضی زندانهای جمهوری اسلامی دختران جوان را با زور تصرف کردند؟ آیا می دانید هنگام بازجوئی دختران الفاظ رکیک ناموسی رایج است؟
آیا می دانید چه بسیارند زندانیانی که بر اثر شکنجه های بی رویه کور یا کر یا فلج یا مبتلا به دردهای مزمن شده اند و کسی به داد آنها نمی رسد؟ آیا می دانید در بعضی از زندانها حتی از نور روز هم برای زندانی دریغ داشتند اینهم نه یک روز و دو روز بلکه ماهها؟
اینجاست که در برابر این سفاکیت افسار گسیخته باید با وام گرفتن از جمله معروف اشرف زنان مجاهد گفت جهان خبردار نشد که در زندانهای آخوندی بر مجاهدین بویژه بر زنان آنها چه گذشت.
راستی اینهمه شقاوت و سفاکیت از یکطرف و رشادت و پایمردی و ایستادگی و مقاومت حماسی از طرف دیگر برای چیست دژخیمان از مجاهدین چه می خواستند و ریشه اصلی دعوا در کجاست؟ در یک کلام جنگ بر سر دو بینش و دو تفکر و دو راه و رسم بود که هر یک نابودی خود را در حیات دیگری می دید. یکی ارتجاع سنگر گرفته زیر نام اسلام که هر ظلم و جنایتی را تحت این نام روا داشته و هیچ اندیشه و راه و رسم دیگری را تحمل نمی نمود و دیگری اسلام انقلابی طرفدار محرومان و زحمتکشان که با چشم انداز نفی کامل استثمار و رسیدن به جامعه بی طبقه توحیدی هیچ سد و مانع اجتماعی و هیچ حکومت ستمگری را مشروع نمی دانست. همان اسلام انقلابی که بنیانگذار کبیر سازمان مجاهدین مرزهای عقیدتی آنرا از روز اول این چنین ترسیم کرد: ‘‘مرز بین حق و باطل از مرزبندی بین با خدا و بی خدا نمیگذرد، بلکه از مرزبندی بین استثمار شده و استثمار کننده می گذرد‘‘ در سیمای این اسلام انقلابی مردم گرا بود که خمینی همواره دفن تاریخی خود را می دید. از همین رو از همان سال ۵۸ جان و مال و ناموس مجاهدین را مباح اعلام نمود و در صدد نابودی آنها بود تا در فرصتی مناسب آنها را ریشه کن نماید در یک کلام مجاهدین همواره تنها هماورد ایدئولوژیک سیاسی و تشکیلاتی رژیم آخوندی بودند که خمینی مرگ خود را در بقاء آنان و حیات خود را در دفن و نابودی آنها می دید از همین رو در سالهای قبل از شروع مقاومت انقلابی مسلحانه خامنه ای ولی وقیح کنونی گفته بود یا آخرین نفر ما آخرین نفر شما را دفن خواهد کرد و یا آخرین نفر شما آخرین نفر ما را دفن می کند (نقل به مضمون). آری بقاء و حیات هر یک در گرو مرگ و نابودی دیگری است. از اینرو خمینی سفاک که از قبل زمینه نابود کردن آنها را فراهم کرده بود، بعد از آتش بس فرصت را غنیمت شمرد -و همچون سلف تاریخی اش معاویه که شیعیان را وادار به بیزاری و برائت از علی بن ابیطالب می کرد-مجاهدین را توسط کارگزارانش در عمل بین انتخاب کلمه ‘‘منافق‘‘ و یا مجاهد مخیر می کرد و هر کسی که در وابستگی گروهی خود کلمه مجاهد را بکار می برد مستقیماً به قتلگاه و مسلخ می فرستاد در یک کلام زندانیان اسیر یا بایستی با نفی هویت ایدئولوژیک تشکیلاتی خود به دژخیم تسلیم می شدند و یا با در پیش گرفتن مقاومت تا آخر بر حفظ نام مجاهد که بیانگر راه و آرمان آنها بود پای می فشردند.
سفاکان خون آشام بکشتن نام برخاسته تا راه و رسم و آرمان آزادیخواهانه آنها را نابود کنند. نام مجاهد مظهر آرمان رهائیبخش و راه و رسم آزادیخواهانه و انقلابی آنهاست، انکار نام در حقیقت به معنی تسلیم شدن و فاصله گرفتن از آرمان و راه و رسم می باشد اما مجاهدین با پای فشردن بر نام مجاهد با خون خود بر حقانیت آرمان و بر ادامه و استمرار راه و رسم خود پای فشردند و جاودانه شدند، کارگزاران جلاد خون آشام بعد از سئوال نمودن از نام و رابطه گروهی زندانی اگر وی با نفی هویت خود تسلیم شده و بجای کلمه مجاهد واژه آخوند پسند ‘‘منافق‘‘ را در معرفی گروهی خود بکار می برد یک گام بلند دیگری برای به لجنزار کشیدن زندانی بر می داشتند و از زندانی می خواستند تا در زمینه شعار محوری مرگ بر خمینی و درود بر رجوی جای خمینی و رجوی را عوض کند تا او را کاملاً به تسلیم شدن وادار نمایند. اگر زندانی به خواست دژخیمان تسلیم نشده و جای آندو را عوض نمی کرد باز او را به مسلخ می فرستادند. آخر نام رجوی همچون نام مجاهد سمبل راه و رسم و آرمان رهائی بخش و آزادیخواهانه آنهاست همچنانکه نام خمینی مظهر ضد اسلام و ارتجاع است ایندو نام سمبلهای دو تفکر کاملاً متضاد و آشتی ناپذیر می باشند اولی با نفی هرگونه ظلم و ستم و نابرابری اجتماعی و با نفی هرگونه تبعیض جنسی و قومی به برابری کامل زن و مرد ایمان دارد و دیگری (نام خمینی) سمبل ضد اسلام و ارتجاع ناب است که در زن ستیزی هیستریک خود را سمبلیزه می کند.
آری نام مجاهد و نیز نام رجوی همواره ناقوس مرگ دژخیم را به صدا در می آورد از همین رو بگفته برادر مجاهد مهدی ابریشمچی ‘‘قتل عام تنها پاسخ ممکن خمینی و نظام پلیدش به پدیده مجاهد خلق می باشد در منطق خمینی این نام را باید کشت و مجاهدین را باید ریشه کن نمود تا ارتجاع زیر پرده دین به حیاتش ادامه دهد.
بر این سربداران سرفراز که جلادان مردم ایران را با اراده سترگ و مقاومت حماسی خود این چنین به ستوه آورده و بطور تاریخی ‘‘داغان‘‘ کردند درود.
عارف شیرازی
۲۴ سپتامبر ۲۰۱۶

Concerns over “Iran Air transporting weapons, troops, and cash to terrorist groups and rogue regimes,"

 

Senior Republican U.S. House of Representatives lawmakers made clear on Friday they will keep campaigning against Boeing and Airbus jetliner sales to the Iranian regime, despite the U.S. Treasury Department's announcement that it had begun issuing licenses for the exports, Reuters reported.
Republican Representatives Pete Roskam and Jeb Hensarling wrote to Treasury's Office of Foreign Assets Control, which oversees sanctions, demanding more answers about any security implications of the delivery of aircraft to Iran.
"There is little evidence indicating that Iran Air has indeed stopped transporting weapons, troops, and cash to terrorist groups and rogue regimes," the congressmen wrote in a letter, dated Thursday, seen by Reuters.
Both congressmen hold influential financial positions in the House of Representatives. Hensarling is chairman of the House Financial Services Committee. Roskam is chairman of the tax-writing Ways & Means Committee's Oversight subcommittee.
Airbus and Boeing said on Wednesday they had received the Treasury's approval to begin exporting over 200 jets to Iran, under a deal struck in January. 
Some members of Congress have raised concerns that killing the deal could cost jobs at Boeing plants, but opponents of the deal argue that security concerns are more important.
The letter to Adam Szubin, acting under secretary for Terrorism and Financial Intelligence, asked for answers to several detailed questions on issues including Iran Air's leadership, the Treasury's ability to control transfers of aircraft or parts once they are in Iran's hands and the nuclear pact.
Foreign banks have been reluctant to finance the aircraft deals, fearing they could fall foul of remaining sanctions prohibiting the use of the U.S. financial system for Iranian business.
With U.S. Republican presidential candidate Donald Trump strongly critical of the rapprochement, some banks fear they could be left with no insurance if sanctions against the Iranian regime "snap back."
Republican members of Congress unanimously opposed the nuclear agreement last year, seen as one of Democratic President Barack Obama's foreign policy achievements.

Despite Movement on Boeing Deal, Iran Lashes Out, Damages Future Prospects 

 

 INU - Reuters has reported that Iranian President Hassan Rouhani delivered an address to the United Nations General Assembly in New York on Thursday, although his attendance had been announced late leading initial expectations to be for a speech from Foreign Minister Javad Zarif instead of the president. Both men are leading causes of the current administration’s reputation, in some circles, as being moderate by comparison with the rest of the Iranian regime.

But this characterization of the Rouhani government has been fiercely disputed during its three years in power, with various human rights organizations and political groups like the National Council of Resistance of Iran insisting that the administration’s differences are merely window dressing and that some aspects of life in the Islamic Republic have actually gotten worse following Rouhani’s 2013.
Helped along by foreign negotiating partners, particularly the administration of US President Barack Obama, the Rouhani administration was able to keep hold of its moderate image at least as long as those parties were engaged in nuclear negotiations, which ultimately yielded the Joint Comprehensive Plan of Action in July 2015. However, the subsequent implementation of that deal has contributed to questioning of Rouhani’s and Zarif’s moderate credentials, and for reasons other than Iran’s consistently bad human rights record.
That had been the focus of much, though not all of the criticisms of claims about Tehran’s burgeoning moderation. Human rights groups worried that narrow focus upon the nuclear issue was distracting attention away from Iran’s domestic issues such as the escalating rate of executions, which reached nearly 1,000 individuals in 2015. However, President Obama had made comments around the time of the agreement, insisting that Iran’s human rights record and support for terrorism would continue to be addressed, separately from the nuclear issue.
It seems to be generally understood that the Obama administration’s expectations were that these other issues would begin to see marginal improvements under the Rouhani government after the JCPOA set the stage for larger-scale political and cultural contacts between Iran and the West. But this expectation began to face trouble even before the nuclear negotiations concluded, as Iranian Supreme Leader Ali Khamenei anticipated attempts at cultural “infiltration” and insisted that Iranian officials avoid all negotiations with the US over issues unrelated to the nuclear deal.
This in turn set the stage for – instead of broader reconciliation – intensification of Iran’s anti-Western propaganda. And over the course of the subsequent year, this escalation not only went forward, it proceeded with direct participation from the so-called moderate Rouhani. The Reuters on Rouhani’s speech to the General Assembly suggests that this pattern is continuing, as the Iranian president took the opportunity to once again accuse the US of inadequate adherence to the JCPOA. In the same speech, Rouhani also actively contributed to the ongoing escalation of tensions between Iran and Saudi Arabia, describing the latter as a divisive force in the Middle East.
Iran News Update previously reported that some analysts and commentators had been looking forward to Rouhani’s visit to the General Assembly and wondering if he would strive to increase his public profile by reaching out to his American counterpart, or if he would instead choose to further appease hardliners and the supreme leader, who has ultimate authority over all policy matters and largely controls Iran’s public media narratives.
It appears that Rouhani chose the latter alternative in the present case. But in so doing, he merely reiterated anti-American sentiments that both he and Zarif have expressed repeatedly in recent months. Specifically, Rouhani accused the US of a “lack of compliance” with the nuclear deal, due to the ongoing difficulties that the Islamic Republic faces in regaining access to international banking institutions. The US financial system is still barred from interacting with the Iranian system, and this has understandably contributed to reluctance on the part of entities that might have interactions with both of them.
The continued enforcement of these restrictions does not constitute violation of the JCPOA, but Tehran has repeatedly insisted that the US should be doing more to facilitate Iran’s economic recovery. Rouhani’s speech also asserted that the international community would be in agreement with Tehran and would object to “any failure on the part of the United States in implementing” the nuclear deal. This appeal to the international community is arguably reflective of earlier strategies to encourage European businesses to put pressure on the US to remove obstacles to their investment in Iran.
In what may be one example of that strategy, Iran recently withdrew its order for six of the 118 aircraft it had arranged to purchase from the European manufacturer Airbus. In so doing, Iran claimed that the US had delayed too long in providing Airbus with licenses that are required for the sales as a result of the American parts in the aircraft. Similar licenses are required for the sale of aircraft by Boeing, the American aircraft manufacturer that arrived at an agreement with Iran shortly after Airbus did.
The threat of more lost sales may have actually had an effect on the process of providing these licenses, as Airbus announced on Wednesday that it had received necessary permissions for the first of two bulk sales. According to the Associated Press, this was followed shortly afterward by a similar announcement from Boeing.
The AP report noted that these announcements were indicative of the Obama administration’s ongoing commitment to financial reconciliation with Iran. However, this enablement of Iranian transactions with both Europe and the US did not appear to impact Iranian rhetoric, considering that Rouhani’s speech the following day lodged the same complaints that Iranian officials had been repeating before the transactions were given the go-ahead.
The close proximity of the American licensing and the unfriendly Iranian speech can be expected to further contribute to perceptions that the Obama administration has been overly permissive with the Islamic Republic. That perception was expressed in a new context on Wednesday when the Daily Mail reported that President Obama had promised to veto a bill aimed at revealing the assets of Iranian leaders.
The president argued that such a bill would have adverse effects, prompting Iranian officials to more carefully conceal their assets while also potentially exposing US intelligence-gathering methods. But the bill’s sponsor presented it as a way of bringing new attention to Iran’s human rights abuses and support for terrorism at a time when these issues remain arguably hidden by the shadow of nuclear negotiations and the prospect of new trade deals. The criticism of Obama’s veto threat apparently suggests that his administration has been intentionally downplaying Iran’s worst activities so as not to cut against public support for rapprochement.
But regardless of the motives or causes behind such neglect, it is a problem that has been observed by a variety of commentators, both within Western nations and throughout the Middle East. In an editorial published by the New York Times on Thursday, Lebanese Member of Parliament and former Prime Minister Saad Hariri suggested that the international community is suffering from “amnesia” regarding former Iran-supported terrorist activities and that this has left the victims of Iran’s Lebanese proxy Hezbollah “dumbfounded.”
Hariri also said that Iran is blatantly extending its influence in the Middle East and pursuing Shiite-dominated hegemony while disregarding the “extended hand” of the Arab states. Such comments closely reflect statements by the leaders of those Arab states, particularly Saudi Arabia, explaining the reasons for escalating tensions with the Islamic Republic. However, those comments also contradict the portions of Rouhani’s speech that sought to blame the Saudis for worsening relations and also for the rise of sectarianism in the region.
But notwithstanding the accusations that the Obama administration is whitewashing Iran’s recent record, the regime’s efforts to simultaneously lash out at the US and its traditional allies may have a strong impact on future US policies. That is to say, it may undercut the motives behind the Obama administration’s regional reorientation and put the US back into alignment with Saudi Arabia and other enemies of Iran, at least once a new president takes over next year.
The Associated Press addressed this possibility in its report on the Airbus and Boeing deals, noting that the upcoming elections could still interfere with those deals, in spite of the White House’s current commitment to pushing them forward. If this does happen, and if US policy shifts back toward a pressure-based approach to Iran, then the US will likely find itself with ready support from other states whose animosity toward the Iranian regime has only intensified in the interim.
As a possible indicator of this, Reuters reported on Thursday that at least six fires have taken place within Iran’s oil industry infrastructure since July, and that this may have been the result of highly sophisticated hacking and sabotage efforts. Iranian officials have recently acknowledged that some industrial systems have been corrupted by malware, although they refused to link this to the fires, each of which have been given less potentially embarrassing explanations.
Reuters explicitly stated that if the fires were the result of cyberattacks, it would mean those attacks were almost identical to the famous Stuxnet infection that damaged some of Iran’s uranium enrichment centrifuges at Natanz. No state or other entity claimed responsibility for that attack, but it is widely assumed to have been a joint US-Israeli operation. Israel remains the likeliest candidate for having carried out more recent attacks, but collaboration with the US is unlikely in light of Obama administration policies and resulting discord between the US and Israel.
But there have been occasional signs of burgeoning Arab-Israeli cooperation as the Saudis and Israelis both becoming increasingly anxious about escalating Iranian influence. If Israel is responsible for recent attacks and needs a partner in carrying them out, it is somewhat possible that Saudi Arabia and its regional allies could fill that role until such time as US policies change once again.

مهدی سامع:‌ کوله باری بر دوش 

از وقتی خامنه ای مطمئن شد که آمریکا به عراق حمله خواهد کرد، نابود کردن سازمان مجاهدین خلق ایران و یا به تسلیم واداشتن آنان را در دستور کار قرار داد. ابتدا به شیطان «اعتماد» کرد و از طریق مذاکره و معامله با دولتهای آمریکا و انگلیس، آنان را وادار به بمباران پایگاههای مجاهدین خلق نمود و این دولتها علیرغم اعلام بی طرفی مجاهدین، با یک اقدام ننگین به بمباران پایگاههای این سازمان پرداختند.

با سقوط حکومت صدام حسین و اشغال این کشور به وسیله آمریکا، مساله چگونگی برخورد با مجاهدان ساکن در پایگاه اشرف برای آمریکا نیز در دستور کار قرار گرفت.
بر طبق قوانین بین المللی در مورد جنگ و اشغال، دولت آمریکا به عنوان دولت اشغالگر مسئول امنیت جان و مال ساکنان کمپ اشرف که در موضع خصم نبودند، بود. از آن جا که مجاهدین موضع بی طرفانه در جنگ داشتند، آمریکا باید بلادرنگ تعهد خود به کنوانسیونهای مربوطه (برای مثال کنوانسیون چهار ژنو) را اعلام می کرد و بدون وقت گذرانی و اما و اگر مفاد آن را اجرا می کرد.
همچنین بر طبق قوانین بین المللی، حاکمیت جدید در عراق باید به تعهدات خارجی حاکمیت قبلی پایبند بوده و اقامت زنان و مردان مجاهد در این کشور را به رسمیت می شناخت و از هرگونه فشار برای وادار کردن ساکنان اشرف به ترک محلی که سالها در آن زندگی کرده بودند و یا بازگذاشتن دست رژیم ایران برای ضربه زدن به مجاهدین خودداری می کرد.
بدیهی است از حاکمیت جدید در عراق که وزن اصلی و نیروی هژمونیک آن وابسته به دربار خامنه ای بود، انتظار اجرای قانون و پایبندی به تعهد وجود نداشت. البته در جامعه عراق و در سطح نیروهای سیاسی و اجتماعی این کشور که دست نشانده خامنه ای و مجری دستورات سپاه قدس نبودند، حمایت جدی و آشکار از حقوق ساکنان اشرف وجود داشت که در همان زمان به آگاهی عموم رسید و تعدادی از همین فعالان به وسیله مزدوران سپاه قدس ترور و یا مخفیانه سَر بِه نیست شدند.
ایادی رژیم در حاکمیت عراق که خامنه ای نیات خود را به آنان ابلاغ کرده بود، مساله حق حاکمیت را مطرح کرده و بنابرین به ساکنان اولتیماتوم دادند که تا پایان سال 2003 عراق را ترک کنند. این تصمیم غیر قابل «اجرا» در حقیقت پوششی برای «اجرایی» کردن نقشه ولی فقیه بود.
از طرف دیگر دولت آمریکا پس از بمباران اولیه، سیاست نابودی نرم (انحلال سازمان) را درپیش گرفت و برای این پروسه تعیین موقعیت (استاتو) ساکنان را کِش می داد. اما پایداری زنان و مردان مجاهد و بی سابقه ترین تلاش جهانی، به شمول تلاشهای شبانه روزی هواداران مقاومت در دفاع از حقوق ساکنان اشرف، سرانجام آمریکا را وادار کرد که تن به پذیرش کنوانسیون چهارم ژنو در مورد تمامی ساکنان دهد.
تا پایان سال 2008 میلادی آمریکا امنیت کمپ را به عهده گرفت. اما از آغاز سال 2009 میلادی آمریکا با گرفتن تعهد از دولت نوری المالکی مبنی بر عدم تعرض به ساکنان و تامین امنیت آنان، حفاظت از کمپ را تحویل دولت عراق داد. قبل از شروع سال 2009، مزدوران ولی فقیه با هدایت سپاه قدس به توطئه گری پنهان و آشکار و برخی از عملیات ایذایی علیه ساکنان مبادرت می کردند. اما از آغاز سال 2009 میلادی که حفاظت کمپ به مزدوران عراقی سپاه قدس واگذار شد، شرایط برای اجرای نقشه شوم خامنه ای تحقق یافت.
خامنه ای در دیدار جلال طالبانی، رئیس جمهور آن زمان عراق، از تهران با لحنی دستوری اما محترمانه مساله تهاجم و نابودی مجاهدین را مطرح کرد. حرفهای صریح او در روز شنبه 10 اسفند 1387 (28 فوریه 2009) جای تردیدی باقی نمی گذاشت که برای نابودی مجاهدین توافقاتی صورت گرفته است. خامنه ای گفت: «انتظار این است که جنابعالی و جناب آقای مالکی نخست وزیر عراق، به صورت جدی عملی شدن توافقها و تفاهمهای دو جانبه را پیگیری نمایید. [در مورد] توافق دو جانبه در خصوص اخراج منافقین از عراق، این تصمیم باید عملی شود و ما منتظر تحقق آن هستیم.» (سایت خامنه ای)
البته مساله «اخراج» اسم رمز سرکوب در حد نابود کردن با همه ابزارها، دستگیری و تحویل دادن به دژخیمان ولی فقیه و وارد کردن حداکثر فشار برای خسته کردن و به تسلیم واداشتن ساکنان بود. اگر مساله خامنه ای اخراج از عراق به یک کشور دیگر به جز ایران بود، لازم نبود که با انواع حیله ها و استفاده از دیپلماسی فشار و تهدید، در پروسه خروج و باز اسکان اخلالگری کند.
از آن به بعد دولت دست نشانده خامنه ای و مورد اعتماد آمریکا، به طور آشکار به یک سلسله اقدامات جنایتکارانه به طور مستقیم و یا از طریق مزدوران عراقی سپاه قدس دست زدند که طی آن دهها رزمنده مجاهد خلق به شهادت رسیدند.
در این مسیر «موجودیت سازمان و رد تسلیم» دو خط سرخی بود که مجاهدین خلق آن را به عنوان خطوط غیر قابل سازش و مذاکره بارها اعلام کردند. در بقیه موارد که برخی از آنها اهمیت خاص خود را داشت، نمایندگان ساکنان در عراق و در خارج از عراق، اقدام به یک سلسله مذاکران پیچیده و سخت همراه با «بِده و بِستان» کردند.
نتیجه حدود 13 سال پایداری، 13 سال ایستادگی بر دو خط سرخ، 13 سال مبارزه در برای جلب حمایت ایرانیان و جهانیان و 13 سال مذاکره سخت و پیچیده در روز جمعه 9 سپتامبر 2016 (19 شهریور 1395) یک دستاورد ارزنده و یک پیروزی خارق العاده برای مجاهدین و یک شکست برای ولایت خامنه ای را به ثبت رساند. در این روز آخرین گروه از مجاهدان ساکن زندان لیبرتی از عراق خارج شده و به تیرانا در آلبانی وارد شدند.
اما پروسه خروج بسا پیچیده تر از آن بود که بتوان تصور کرد. شاید روزی دست اندرکاران فرصت کرده و آن را برای ثبت در تاریخ منتشر کنند.
بر طبق قوانین بین المللی و بر اساس کنوانسیوهای حقوق بشر، مجاهدین حق داشتند که در اشرف سکونت داشته باشند. اما آنان با ظلم و زور مجبور به ترک اجباری خانه خود شدند و طی 13 سال از اشرف به لیبرتی و از لیبرتی به آلبانی به طور سازمانیافته و جمعی، بدون تسلیم و با حفظ تشکیلات نقل مکان کردند.
اما این پایان راه نیست و آنان که در اقیانوسهای طوفانی زندگی می کنند، فن مبارزه با نهنگان را می آموزند. بادبانها همچنان برافراشته است و کوله بارها بر دوش.
ساحل امن تنها ایران آزاد و دمکراتیک است که مردم آن بدون ستم و تبعیض مذهبی، جنسیتی و ملی در کنار هم برای تحقق عدالت تلاش کنند.
برگرفته از نبردخلق شماره ۳۷۵، پنجشنبه اول مهر ۱۳۹۵ - 22 سپتامبر ۲۰۱۶
 

زینت میرهاشمی: کلاس درس در طویله و بازسازی عتبات با سرمایه مردم

آغاز سال تحصیلی با همه زیبائیها و نوآوریهایش برای میلیونها پدر و مادر دانش آموزان، حکایتی غم انگیز دارد. شادی کودکانه دانش آموزان در روز اول با ناتوانی در پرداخت شهریه و خرید وسایل مدرسه، رنگ می بازد. حکومتی که سرمایه های مردم و کشور را برای تغذیه تنور جنگ هزینه می کند و با تزویر و نیرنگ به بازسازی عتبات در نجف می پردازد، داغ ننگ اندوه کودکان را برای خود به ثبت می رساند.

روایت کودکان کار و محرومیت آنها از تحصیل، چهره دردناک فقر را در کشوری با منابع عظیم ثروت نشان می دهد.

جایی که حق تحصیل، حقی همگانی نیست، جایی که با وجود منابع نفت و گاز، کلاس دانش آموزانش در طویله است، جایی که دانش آموزان مجبورند در مدارس بدون دیوار درس بخوانند.

 رئیس کمیته امداد شهرستان سلسله اعلام کرد که: «394 دانش آموز و 353 دانشجوی نیازمند چشم به راه خیرین هستند.» (فارس اول مهر)

مدیر آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: «آب 40 مدرسه شهرستان بویراحمد به علت پرداخت نکردن بدهی آب بها قطع است که نمی دانم این مدارس چطور می خواهند بدون آب سال تحصیلی خود را شروع کنند». (هرانا، اول مهر)

هدایت الله خادمی گفت: «دانش آموزان روستاهای ایذه ای در محل نگهداری حیوانات درس می خوانند». (هرانا 23 شهریور)

مدیر کل توسعه، تجهیز و نوسازی مدارس سمنان در روز 21 اردیبهشت از تحصیل 65 درصد دانش آموزان این استان در مدارس تخریبی صحبت کرد. وی برای آموزش 112 هزار دانش آموز استان از مردم تقاضای کمک خیریه کرد.

پایوران رژیم در دو مورد به کمکهای خیریه و بشردوستانه چشم دارند. ساختن مدرسه و بیمارستان. می گویند دولت پول برای ساختن ندارد. دولت فقیر است!

خبرهای فساد و دزدی را به خبرهای زیر اضافه کنیم چرایی فقر دولت ولایت فقیه در ساختن مدرسه و بیمارستان روشن می شود.

معاون وزیر احمدی نژاد، مهدی کرباسیان فاش کرد: کارخانه دولتی 1300 میلیارد تومان فروخته شد و پولش به غارت رفت. وی می افزاید: در سال 1389، در فروش فولاد هرمزگان به فولاد مبارکه، «800 میلیارد تومان با تلفن و دستور و فشار به جای دیگری می رود.» (جنگ خبر به نقل از انتخاب، اول مهر)

خبر ساخت عتبات با بودجه دولت، خبرهای فقر و گرسنگی دانش آموزان مناطق محروم را تکمیل می کند.

سرکرده قرارگاه خاتم الانبیا از پروژه هزار میلیارد تومانی برای ساختن صحن «حضرت زهرا» در نجف خبر داد. رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیه استان همدان گفت: «این صحن شامل پارکینگ، غذاخوری، مهمانسرا، کتابخانه، موزه و مدرسه حوزه علمیه بوده و گنجایش آن بین 300 تا 500 هزار نفر است.» (ایستا 26 مرداد)

یک طرف هزینه جنگ در سوریه و یمن و....و ارقام نجومی دزدیها و رقم کلان بازسازی عتبات، و طرف دیگر غم و اشک کودکان کار و فقر در روز اول مدرسه.
برگرفته ازایران نبرد ۲ مهر ۹۵